زایمان سزارین یک جراحی مهم محسوب میشود که در بسیاری موارد برای حفظ سلامت مادر یا نوزاد ضروری است. هرچند این روش به دنیا آمدن ایمن کودک کمک میکند، اما دوران بهبودی پس از آن نیاز به مراقبت ویژه و آگاهی دقیق دارد. شناخت مراحل نقاهت، علائم طبیعی و غیرطبیعی، و رعایت نکات مراقبتی میتواند به شما کمک کند این دوره را با آرامش بیشتری پشت سر بگذارید. در این مطلب، تمامی جنبههای مراقبت پس از سزارین از زمان خروج از اتاق عمل تا بازگشت به فعالیتهای عادی بررسی میشود.
مدت بهبودی: معمولاً بین ۶ تا ۸ هفته طول میکشد.
کنترل درد: مصرف منظم داروهای مسکن تجویزشده توسط پزشک در روزهای ابتدایی ضروری است.
مراقبت از زخم: خشک و تمیز نگه داشتن محل بخیه مانع بروز عفونت میشود.
فعالیت بدنی سبک: پیادهرویهای کوتاه و آرام از همان روزهای اول برای جلوگیری از لخته شدن خون توصیه میشود.
علائم هشدار: خونریزی شدید، تب، ترشحات غیرعادی از زخم یا درد شدید باید جدی گرفته شده و سریعاً به پزشک گزارش شود.
تیم پزشکی وضعیت شما را به دقت بررسی میکند.
داروهای ضد درد برای کاهش ناراحتی تجویز میشوند.
برخاستن از تخت و چند قدم راه رفتن در ۱۲ تا ۲۴ ساعت اول توصیه میشود تا خطر لخته خون کاهش یابد.
تغذیه با مایعات و غذاهای سبک آغاز میشود و به تدریج به رژیم عادی بازمیگردید.
دردها کاهش مییابد اما هنوز در محل زخم و رحم احساس ناراحتی خواهید داشت.
خونریزی واژینال (لوشیا): طبیعی است و طی چند هفته ادامه دارد. ابتدا قرمز روشن بوده و به مرور صورتی، قهوهای و در نهایت زرد میشود.
محل بخیه باید روزانه بررسی و تمیز شود.
استراحت کافی و پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین اهمیت زیادی دارد.
دردها به مرور کمتر شده و نیاز به مسکن کاهش مییابد.
پیادهروی طولانیتر و فعالیتهای سبک روزمره قابل انجام است.
معمولاً پس از دو هفته دوش گرفتن مجاز است اما استفاده از وان، استخر و جکوزی تا تأیید پزشک ممنوع است.
پزشک وضعیت بخیه، رحم و سلامت کلی را بررسی میکند.
در صورت تأیید، میتوانید فعالیتهای عادی مانند رانندگی، ورزش و رابطه جنسی را از سر بگیرید.
درد محل بخیه: ابتدا شدید است اما به مرور کاهش مییابد.
انقباضات رحمی (پسدرد): مشابه درد پریود، بهویژه هنگام شیردهی.
درد عضلات بدن: به دلیل وضعیت جراحی و تغییر در نحوه حرکت.
بیحسی یا خارش اطراف بخیه: ناشی از آسیب اعصاب سطحی پوست که به مرور برطرف میشود.
تب بالای ۳۸ درجه همراه با لرز.
قرمزی، تورم، خروج ترشحات بدبو یا چرک از محل بخیه.
خونریزی شدید و دفع لختههای بزرگ.
درد و تورم ناگهانی در پاها (احتمال لخته خون).
تنگی نفس، درد قفسه سینه یا سرگیجه شدید.
درد یا سوزش هنگام ادرار.
محل زخم را روزانه با آب و صابون ملایم بشویید و خشک کنید.
لباسهای گشاد و نخی بپوشید تا هوا جریان داشته باشد و زخم تحریک نشود.
پس از بهبود نسبی، میتوان با نظر پزشک از کرمها یا نوارهای سیلیکونی برای کاهش اسکار استفاده کرد.
| فعالیت | زمان مناسب | نکته کلیدی |
|---|---|---|
| پیادهروی | از روزهای نخست | آرام شروع کنید و به تدریج افزایش دهید. |
| بلند کردن اجسام | تا ۶ هفته ممنوع | فقط نوزاد خود را抱 کنید. |
| رانندگی | حدود ۲ هفته بعد | زمانی که بدون مسکن بتوانید راحت بنشینید. |
| ورزش سبک | بعد از ویزیت ۶ هفتگی | تمرینات کف لگن یا یوگای ملایم. |
| رابطه جنسی | بعد از ۶ هفته و تأیید پزشک | فقط در صورت توقف خونریزی و نبود درد. |
تغییرات خلقی یا احساس غم موقت (Baby Blues) طبیعی است و معمولاً ظرف دو هفته برطرف میشود.
در صورت تداوم غم شدید یا بیعلاقگی به نوزاد، ممکن است دچار افسردگی پس از زایمان باشید که نیاز به کمک تخصصی دارد.
برخی مادران به دلیل اورژانسی بودن سزارین، احساس ناراحتی یا ناکامی میکنند. مشاوره و گروههای حمایتی میتوانند مؤثر باشند.
مصرف آب و مایعات فراوان برای پیشگیری از یبوست.
خوردن میوه، سبزیجات و غلات کامل به دلیل فیبر بالا.
دریافت پروتئین کافی برای ترمیم بافتها.
مصرف آهن (گوشت قرمز، عدس، اسفناج) برای جبران خون از دست رفته.
استفاده از مواد غذایی غنی از ویتامین C و روی برای تقویت ایمنی و ترمیم زخم.
دوره نقاهت سزارین یک روند تدریجی است که برای هر مادر متفاوت خواهد بود. رعایت نکات مراقبتی، استراحت کافی، تغذیه مناسب و توجه به سلامت روانی میتواند به شما کمک کند با انرژی بیشتری این دوران را پشت سر بگذارید. به یاد داشته باشید در صورت مشاهده هرگونه علامت غیرطبیعی، مراجعه به پزشک بهترین و مطمئنترین اقدام است.